Maar goed, het afgelopen jaar was voor mij op vlak van emoties bijzonder uitdagend en leerrijk. Ik spendeerde er zowat al mijn 'me-time' aan. Ik ging aan de slag met verschillende soorten therapie, las er een tig boeken over, leerde patronen bij mezelf en mijn omgeving herkennen, ging op zoek naar de oorsprong van mijn emoties, deed oefeningen om te leren omgaan met moeilijke emoties. Ik ben geen professioneel hulpverlener en pretendeer dat ook niet te zijn. Ik ben gewoon iemand die haar eigen ervaringen graag deelt met anderen. Je kunt het met me eens zijn of niet, dit is geschreven vanuit mijn persoonlijke ervaringen. Dit is geen zelfhulpblog waarmee ik denk dat je al je emotionele problemen kunt oplossen, maar het kan wel je interesse wekken om je te gaan verdiepen in bepaalde zaken.
Bevinding nummer één: druk je emoties niet weg, maar SIT WITH IT
Heel vaak zijn we superstreng voor onze eigen emoties. We zijn boos op onszelf omdat we erg emotioneel reageren (“ik ben te gevoelig”), we proberen bepaalde gevoelens te minimaliseren (“dat stelt toch niets voor, stop met tobben”), onszelf druk om te leggen om sneller dingen te verwerken (“get over it”), enz. In plaats van in verzet te gaan tegen deze ongewenste gevoelens, probeer ze eens gewoon ‘gewaar’ te worden. En nog belangrijker: probeer ze eens inwendig te voelen. Ikzelf kan bijvoorbeeld behoorlijk boos worden als ik onrecht zie of als ik vind dat ikzelf of iemand van wie ik hou onjuist behandeld word(t). Wat mij helpt op dat moment is om te gaan voelen wat die boosheid op dat moment met me doet, waar voel ik dat? Bijvoorbeeld een krop in mijn keel, druk op mijn schouders, … Ik probeer geen oordeel te vormen over de oorzaak van de boosheid of mijn reactie erop, maar dus enkel te voelen. Als mijn gedachten afdwalen, keer ik terug naar het gevoel. Ik probeer te onderzoeken of er een onderliggend gevoel is. Waarom ben ik nu zo boos? Omdat ik me onderdrukt voel en niet mag zijn wie ik ben? Ok, die onderdrukking, waar voel ik die in mijn lichaam? Nog een stap verder: Wat zit er onder dat gevoel van onderdrukking? Is het soms verdriet? Waarom maakt dit me zo verdrietig en vooral (wederom): waar voel ik dit verdriet? Het is volgens bepaalde experts mogelijk om op die manier de druk van dat deze emotie met zich meebrengt ‘op te lossen’, om het te neutraliseren als het ware.
Bevinding nummer twee: je reageert soms heviger dan je als volwassene zou ‘horen te reageren’
Soms ervaar je bij jezelf dat iets je wel héél erg van streek brengt, ook al snap je met je verstand best dat het toch eigenlijk niet zo heel erg is. Stel bijvoorbeeld dat je niet wordt uitgenodigd voor een feestje bij goede vrienden. Ergens redeneer je als volwassene “Tja dat gebeurt, volgende keer wel weer”. Maar je merkt dat je je er eigenlijk echt superslecht over voelt, het liefst in een hoekje wilt kruipen om te huilen of hen verrot wilt schelden (hangt wat van je karakter af 😉), kortom, het raakt je hevig. Realiseer je dan dat deze gebeurtenis hoogstwaarschijnlijk iets uit je kindertijd triggert, een soort trauma uit de eerste jaren van je leven, dat wordt aangeraakt. Het is niet de volwassen jij die huilt of scheldt, maar je innerlijk kind.
Dit geldt trouwens ook voor andere mensen. Stel dat iemand echt helemaal over the top reageert op iets van jou (zowel in real life als op sociale media), dan is dat waarschijnlijk omdat jij een soort van (onbewust) trauma uit de kinderjaren van deze persoon hebt aangeraakt.
Uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde: we willen ons veilig, geliefd en nuttig voelen. Als we erin slagen om met meer mededogen naar onszelf en een ander te kijken, gaan we in elk geval al milder worden.
Bevinding nummer drie: emoties kunnen je ziek maken
Er is door de wetenschap de laatste jaren enorm veel onderzoek gedaan naar de werking van het brein in relatie met chronische pijn. Deze evidence-based materie heeft geleid tot bijzondere ontdekkingen. Helaas sijpelen die niet bijzonder snel door naar de mensen die ze kunnen gebruiken. We wisten al langer dat stress negatief werkt op je immuunsysteem en je lichaam, maar de nieuwe onderzoeken gaan nog een stap verder. Ze ontdekken hoe mind en body in verbinding staan en hoe het één het ander gigantisch beïnvloedt. Je kunt echt pijn in stand houden door emoties op te kroppen. Zoals Nicole Sachs, een Amerikaanse pijntherapeut zegt: “The pain is not in your head, but the solution is not in your body”. Zij heeft boeken en online programma’s geschreven rond hoe het verwerken van opgekropte emoties kan helpen bij bepaalde chronische pijnen. Ze maakt ook een wekelijkse podcast. Door dagelijks oprecht en rauw te schrijven over thema’s uit je kindertijd of volwassen leven kun je met de emoties aan de slag gaan, vertelt Sachs. Ik ben echt fan en het levende bewijs dat het kan werken (maar het is geen wonderpil die je problemen in drie dagen oplost).
Voor wie graag via Nederlandstalige literatuur meer te weten komt over de mind-body-connectie verwijs ik graag door naar de site van Nienke Feberwee, waar je gratis haar boek ‘emotie als medicijn’ kunt lezen. Zeker ook een aanrader.
Voor de fans van apps: De Amerikaanse app ‘Curable’ is gemaakt door dokters en wetenschappers en legt je uit hoe je brein pijn in stand kan houden en hoe het onderdrukken van emoties je centraal zenuwstelsel compleet kan ontregelen. Je krijgt ook oefeningen om zelf thuis mee aan de slag te gaan.
Ter info: alle bovenstaande is non-spon.
Een greep uit ons productaanbod:
Als de bovenstaande blog je interesseerde, ga je deze blogs mogelijk ook leuk vinden:
- Negen redenen waarom schrijven goed voor je is: Lees hier
- Hoe zorg je voor een gebalanceerder leven? Lees hier
Reacties (0)
Geen reacties gevonden.
