Er zijn zo van die dagen.. dat ontmoetingen bijna magisch zijn.. dat je voelt dat je bepaalde personen om een reden moest ontmoeten. Ookal ben je in sé wel een rationeel persoon.
BEN IK GOED GENOEG?
DOE IK VOLDOENDE?
Gisteren was voor mij zo’n dag. We hadden onze jaarlijkse kerstpop up. Het was een af- en aankomen voor mensen en ik nam zoals altijd (waar het mogelijk was) om de tijd om klanten wat meer uitleg te geven over de planner, hoe hij ontstaan is, enz. Ik was waarschijnlijk zelf behoorlijk openhartig want bij een aantal klanten kwamen ook hun moeilijkheden en strubbelingen boven. Wat me opviel is dat ze bijna allemaal iets gemeenschappelijks hadden, ze voelden zich nl. niet goed genoeg: voor hun kinderen, voor hun ouders, voor hun partner, om het recht te hebben om hun dromen na te streven, ... Ik herken het hoor. Ook bij mij steekt regelmatig zo’n stemmetje de kop op: “Waarom zou jij nieuwe producten lanceren? Anderen kunnen dat vast veel beter”, “Een andere mama zou niet zo snel kwaad geworden zijn hoor”, “Klaag nu maar niet tegen je vriendinnen, anders gaan ze volgende keer zeker niet meer willen afspreken. Niemand houdt van een zeur”, enz.
OVER AFFIRMATIES
Speciaal om die reden hebben we een aantal jaren geleden de affirmatie van de week toegevoegd in de planner. Om weerwoord te bieden aan die hardnekkige (veeleer foute) overtuigingen over onszelf. Een affirmatie is een zinnetje over jezelf waarvan jij wilt dat het waarheid wordt, ookal denk je nu nog dat het niet zo is. Bijvoorbeeld ‘Ik ben goed genoeg’ of ‘Ik ben prima in staat voor een grote groep mensen te spreken’ ... Je dient dat zinnetje dan ontzettend vaak te herhalen zodat het doordringt in jouw onderbewustzijn en jouw nieuwe waarheid wordt.
WAAR WERK IK MEZELF TEGEN?
Hoe ik het de laatste tijd vooral probeer te gebruiken is als volgt: Om mijn zinnetje te bedenken denk ik na over de voorbije dagen: Wat lukte er niet? Waar heb ik mezelf tegengewerkt? Dan bedenk ik me welke gedachte over mezelf daarvoor gezorgd heeft. Een soort van zelfanalyse dus, mezelf bekijken vanuit vogelperspectief.
PERFECTIONISME
Op den duur wordt het zelfs een beetje ‘grappig’: “Oh nee, ik dacht dat ik die illustratie niet mooi genoeg was. Das weer typisch ik he, perfectionist tot in de kist..! Ben ik toch weer mooi in mijn eigen valkuil getrapt”. Gisteren kwam er een man, een overtuigd boeddhist, een planner kopen voor zijn dochter. Hij gaf me een simpele tip die ik graag deel: “Wat als je nu eens gewoon niet meer vecht tegen de gedachte. Maar ze laat zijn voor wat ze is, slechts één gedachte. Wat als je ze laat binnenkomen en ertegen zegt: ok, jij bent er nu. Ik ga mij niet over je opwinden en ga gewoon verder. Zo dadelijk komen er wel weer nieuwe gedachtes’”.
Dit is wat ik jou ook wens. Dat je samen met mij leert om gedachten niet meer als jouw absolute waarheid te bekijken, maar als iets dat er is, maar waar je niet naar hoeft te luisteren. Want jij bént het weldegelijk waard. Wij allemaal trouwens â¤ď¸
Reacties (0)
Geen reacties gevonden.
